Kayıpsız Sevgi

Rüzgâr kırıldı bu yağmurda
Söküldü günün ışığı
Caddelere vuran suretindi
Kaldırımlara kokun
Bir koyu iklimdi zaman
Alırdı içine tüm gidenleri
Nedensiz bir ölümdü bazen ayrılık
Suretlerde bir mahcubiyet
En acımazıydı ihanet
Nerdeydi bıraktığın o ceset
Kim götürmüştü sonra o güneşi
Ayı kim tutsak etmişti karanlığa
Nerdeydi duyduğumuz özlemler
Hangi kuytudaydı umutlar
Ya söylenmiş o sözler
Uykudaki tatlı öpücükler
Duyumsanan kimi zaman
Bırakıp da geçtiğimiz bazen
Yitik mevsimlerin ağrısıydı belki
Belki son durağıydı otobüsün
En son yolcusuydu öfkelerden kalan
Eskitilen bir yalnızlıktı yaşam
Her aşk ölü doğar aslında
Ve kayıpsız bir sevgi, hiç olmadı ki dünyada

Sinan Şatlı