KENDİ ELLERİMLE YIKTIM GİDİYOM

Ne köylü şehirli ne/de efendi
Koydum bir kenara çıktım gidiyom
Bin-bir emek ile tuttuğum bendi
Kendi ellerimle yıktım gidiyom

Şimdi meskenimdir parklar sokaklar
Aceb beni hangi kuytular saklar ?
Ölür isem ancak ölümüm paklar
Maziye bir kurşun sıktım gidiyom

Ne yaptımsa hepsin geri yıkarım
Sanmayın ardıma döner bakarım
Coşkun nehir olur sel’le akarım
Riyakâr Kul’lardan bıktım gidiyom

Gençtim bilemedim namert gücünü
Şimdi almaktadır benden öcünü
Yükledim gidiyom burdan göçümü
Otuz iki dişi sıktım gidiyom

Bana hiç sormayın niye sakarım
Riyakâr’a nasıl dost’ça bakarım
Acımam herşeyi çakar yakarım
Şöyle göz’ucuylan baktım gidiyom

Der Durak’ım dert’ler ben’de derinde
Sen olda gel dayan benim yerimde
Onulmaz acılar şimdi serrimde
Ne varsa Ati’den yaktım gidiyom

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ