Kim Olduğumu Unuttum

Kim olduğumu, nereden gelip nereye gittiğimi, ne olduğumu unutur oldum ve ayrılık şarkıların yanıklığını öğrendim sayende. Sallanan ellerin böğrüme kelepçelenip saçlarımı hicrana yem edeceğimi bilmezdim, geçen her zaman diliminde alnıma atılan imzalar yaşlanmamdan değil kıymet bilinmezliğimdendir.
Karanlıklara yabancıydım, aydınlık zamanlarla nikâhlıyken acılara boğdun beni. Elimden tutup attığın kahır mahallesinden çıkarmadın beni. Yürümeyi, gülmeyi, katıla katıla tebessüm etmeyi haram ettin bana. Kim olduğumu unuttum sayende, el ele gönül gönüle mavi şafaklarda karanfil kokulu zamanları hayal ederken öksüz, yetim, kimsesiz bıraktın beni bu et yığını insanlar arasında… Radyo frekansından yükselen isyan şarkılarını dinlemeye alıştırdın beni.
Ah bir bilsen sayende daha neler neler öğrendim… Bir başıma kalınca direnmeyi, bir başıma kalınca kıymet bilir insanı sevmeyi öğrendim, kim olduğumu unuttum ama kim tarafından unutulduğumu asla!

Mehmet Gençsoy