KIRK YIL SONRA
Sana tutulduğumdan beri
Kırk yıl geçti.
Kırık bir kalple dolaştım yaban ellerde
Körfezde rıhtımda martıların denizi
Beyaza boyadığı bir ilkyaz sabahı
Yürüyüşe çıkmış,ağarmış saçıyla
Beli bükülmüş bir adamım!
Geçmiş canlanıyor gözlerimin önünde
Dünmüş gibi!
O anda karşıdan da nur yüzlü bir nine,
Yavaş yavaş yaklaşmakta!
Birbirimize bakıyoruz
Bir yerlerden tanışıyormuşuz gibisine!
Kırık bir kalple,
Kırk yıllık geçmiş bir zaman!
Yığılıp kalmam,yakındır her an!
Güç bela toparlanıyorum.
Yüreğim bir çocuğun elindeki
Bir serçeciğinki gibi o denli
Hızlı çarpmakta ki!…
Hafif bir tebessümle
Yollarımıza devam ederken,geriye dönüp
Bir daha bir daha bakmıyorum.
Bundan sonra,yanık ve kırık bir kalple
Yıllarla arkadaşlığım
Devam etse ne olur,etmese ne olur?!
11.05.2012/Kırıkkale
Şükretmek gerek.Şair, kırk yıl sonra ilk gözağrısını gördüğünde hele ki kalp krizinden vefat etmemiş. Eğer dünyasını değiştirseydi,duygularını da dizelere dökemezdi!Tanrı’ya şükürler olsun ki yaşıyor!…