Kıskandım

Şu kalbimi minik parçalara kırsam…
Acımasın ve atmasın.

Hep mutluluk isteyen ruhumu
Alıp paramparça yırtsam…
Sızlamasın.

Daha güçlü olmak için
Gözyaşlarımı bitirsem…

Şu saçma hayallerimi
Acımasızca tekmelesem.

Ve inandığım her şeyden
Hayal kırıklığı duyabilsem…

Basit bir sıkıntı yüzünden
Nasılda boş düşünüyor insan…

Üzüntü iyi şeyler düşünmek
İzin vermez.

Duvarlar pres gibi sıkıp bitiriyor seni…

Hatta gülümsemek bile çok zor…
Sevmek ve beklemek dayanılmaz.

Ve herşey etrafımda
Soğuk, yalnız ve boş…

Güçlü oladuğuma inanıp
Kendimi kandırıyorum.

Ağlıyorsam, olsun – bu sadece duygu…

Bu sadece… Ben seni özleyip kıskanıyorum…