Konuş Yüreğim

Ceylanın gözbebeğinde nicedir bir umman

İnceden inceye seslenir gözyaşı damlası

Seyreder avuç içi sevdam

Sol yanımda dayanılmaz ağrılar

Depreşir en kıytusunda anılar…

Matemim olur kısalır zaman her misafirliğinde

Güneşe küser ciğerimde soluklanır yanık tufan…

Ne yağmurların sezgisi ne ŞimŞeklerin ezgisi

Korkularıma tercüman…….

Belkide

Kum masalları dinlemeli

Bir rüyanın peşine sorgusuz sualsiz gidilmeli…

Sevdadan payımıza ayrılık bile düşse

Kefen olup bir karagül gibi kabre girmeli…

Bütün sensiz mutluluklarım benliğimden göç etse

Aradan yedi kuşak Ömür geçsede

VEFASIZ BİR YAR MEZARIMI ÇİĞNEYİP EZSEDE

Viran olup üstünde yabani otlar bitsede

Ne ayrılık acısı ne Ölüm sancısı halime tercüman………

Zamanı

Dizlerimde avutmak çaresiz bir yalan

Şaha kalkar yüreğim sızısı Özlemkar…

Buraları bitmez dizboyu kar

Sılada yuvaya umut olur bir sÖzün olsada sitemkar…

Zaman

Sessiz hatıralarım çığlık çığlık ağlar…

Akreple çoktan küsmüş olsam bile

Yelkovan seni bana bağlar…

Çamlıcada ay birgece daha sensiz doğar…

Ne bir zaman akışı ne bir umut yangını halime yanar……

Yeni

Şeyler sölemek lazım

Tertemiz aşkları kirletmeden…

Konuş be yüreğim !

Yandım de candın de

Geldim !

Sensizlikte hiç gülmedim de

DÖnsün artık kan kızılı karanlığım mehtaplı gecelere

Sevdim de

Desene…