Mavi Bir Ziyandır Aşk

Mavi bir istisnadır aşk,
Çocukların görmezden geldiği.
Kızıl uçurumların parmak arasındadır gözlerin.
Bir çok sevda iliştirdim avuçlarına gözyaşlarımdan.
İlkbahar ayında,
Bir yaz gününde,
Belki yine dönersen baharlarıma,
Avuçla toprağımı aşk niyetine.
Yağmurlu çöller sunamam sana,
Kırmızı güller getiremem.
Alnımda bir zambak kokusu duruyor,
Başımda dumanlı bir bela esiyor…
Ben seni ne zaman sevdiysem,
Yüzün hülyalara dönüyor…

Mavi bir nehirdir aşk,
Çocukların yüzemediği.
Masallar taşıdım sana oysa kaf dağlarından,
Kırmızılar topladım irem bağından.
Bu kente sığmazdık,
Bu şehirde yalnızdık,
Yüzümüze gülen bütün zakkumları,
Biz karanfil sandık.
İçime mavi bir nehir akıyor,
İçime gözlerin akıyor,
Ben sana ne zaman sarıldıysam,
Saçların hülyalara dönüyor…

Mavi bir ziyandır aşk,
Çocukların isteksizce israf ettiği.
Zamanlar yakaladık şimdi fırsatların mevsiminde.
Gül yüzlü çocuklara küstük nedensiz.
Bu şehirde bütün katillere selam verdik.
Adına hüzünler iliştirdim,
Avuçlarına yağmurlar bırakıyorum bir de.
Geçmişlerden kalan bir kokusun şimdi,
Aynalar karşında kırılıyor.
Dünyalar ayaklarına dökülüyor…
Ben sana ne zaman baksam,
Gözlerin hülyalara değiyor…