Mavi Hüzün

Gecenin hüznü yine çöktü yüreğime
efkârıma ay şahit
yıldızlarla ağıtlaşıyorken
yine bir oyun sahnesini sergiliyor zaman
rollerimiz hep aynı
ben hüzün oluyorum
sen mavi…

Bilmediğimiz bir zamanın yolcusuyuz
oltaya takılı sevinçlerimi adarken hayata
her mola
ayrı bir kedere hazırlıyor şimdi
bir düşün tarihinde yargılanıyorken
gözlerine tutunmak için attığım her kulaçta
bir başka infazı gerçekleştiriyorsun
hangi tarih aklar seni
ve hangi aşkın seceresi kelama alır
diyetin gözlerinde alabora olmaksa
sınırı olmayan yüreğimin
özgür kalan tüm haklarınıda sana devrediyorum…

Bilinmedik
hiçbir yol kalmıyor,
kaderin buluşturduğu herhangi bir kavşakta
sevdanın tüm farzlarından mahrum bırakılmış
seferi bir yolcuyum…
ve belirginleşiyor
aynada yansıyan yüzüm
meğerse
bir noktaymışım
hiç olmaması gereken yere konan! ..

Seyithan Yusufoğlu