Mevsimsiz Bir Aşk

Hani merhaba diyecektin
Uyumayacaktın yüzümü görmeden
Hiç solmayacaktı gülüşlerim
Karşımda gözlerin gözlerimi sararken
Ayrılık bir akşam gibi inmeyecekti üzerime
Karanlıkları sarmayacaktı kollarım yine
Hani o resimdeki gibi gülecektim hep
Şarkılara küsmeyecektim bu gece
Boş boş bakmayacaktım yine gökyüzüne
Birer birer tükenmeyecekti
Elimdeki tüm kelimeler

Sen yerkürenin bir ucunda ben diğerinde
Böyle birbirimize kenetlenmişken
Tek bir yıldız tutacaktık içimizde
Durup durup yanacaktık sevgiden
Işığımız hep birden sönmeyecekti böyle
Keşke bu akşam bu şekilde
Batırmasaydın içimdeki güneşi zalimce
Ay’ın iki gözü iki çeşme
Ağlamazdı kahrından belki her gece
Sen beni üzmeyecektin merhaba diyecektin

Var mıydı sanki hesapta
Mevsimsiz bir aşka yenik düşmek
Meğer çoktan geçmiş bahar
İşte yaz da yaşanmadan bitti
Kor yüreğimiz yine kışa teslim
Tek kelimede mutluluğumu silmeyecektin
Arzular bekler mi hiç sevdiğim?
Gün çabuk geçer yarın belki çok geç
Aşktaki bu mevsim belki bir daha gelmez

Bir martı çığlığında yine geceler
Siyah ve beyaza bürünmüş yalnızlıktaki renkler
Umutlar sönüyor, git gide hayaller yıkılıyor
Bir aşk daha siliniyor defterden sessizce
Bu mevsim üzerimden çekilirse eğer
Elbet dünya sensiz dönecek
Öyle baharlar girecek ki aramıza
Sensiz geçecek hep yazlar
Adını aramayacağım artık şarkılarda
Mızraplar dokunmayacak teline
Şiirlerimde adın hiç geçmeyecek
Gözlerim parlamayacak seni düşündükçe
Sönmüş bir yanardağ gibi çekilecek kabuğuna
Ve binlerce kelebek gibi veda edecek yaşama
İşte sonunda bu mevsimsiz sevda

Artık bu duygular ne nisanda çağlar ne de mayısta
Ne ocak tutuşturur sevgimizi ne de şubat
Bu yıl kapımızı çalan mart olmayacak
Haziran ve temmuzda kararacak yine dünyam
Ağustos hep böyle zalim bir ay olarak kalacak
Eylül de getirmeyecek seni bana
Bu sonbaharda kalemim senin için yazmayacak
İşte mevsimsiz kalacak bu aşk sonunda

Hilal Uludağ