Ne çıkar…

Hüzün çiçekleri ektin bağrıma,
Güller kokmaz oldu, dersen ne çıkar…
Dermandır diyerek gönül ağrına,
Elini elime versen ne çıkar…

Kimdi gonca iken dalımı kesen?
Nâz ile kaprisle yıllarca küsen
Ben oldum yutkunan, her şeye susan
Onmaz yaraları sarsan ne olur…

Aşkıma beş para değer biçerek,
Harcadın yılları benden kaçarak…
Şimdi saçlarını tel tel açarak,
Yol diye önüme sarsan ne çıkar…

Bahtımın güneşi hep düşük doğdu
Yoluma engeller dikendi, dağdı,
Yaz vakti gönlüme dolular yağdı
Kış günü karları kürsen ne çıkar…

Ömrüm talan oldu, tarumâr bağım
Yaşayan ölüyüm, sanma ki sağım
Viraneye döndü gönül otağım
Yol bulup köşküne girsen ne çıkar…

Mecit Aktürk