Ne Diyeyim ki?

Ne Diyeyim ki?
Okumuşsun ama anlamamışsın
“Ben”le okyanusa, dalamamışsın
Benlik ile “ben”i sen bir sanmışsın
Bilemezsen “ben”i, ne diyeyim ki.

Felsefe de “ben”i bilemiyorsan
Tevhidden, kesrete giremiyorsan
Deryadan noktaya eremiyorsan
Eremezsen “sen”i, ne diyeyim ki.

“Ben” birer noktadır, evren özünde
“Her ne var ise bil, şu yeryüzünde
“Ben”ler vardır, herbir, medde tözünde
Göremezsen “ben”i, ne diyeyim ki.

Enel-Hakk diyorsun, bunu kim demiş
Hallacı-ı Mansur’da bak bir “ben” imiş
Dirimsel yaşamda, nice şey yemiş
Çözemessen “ben”i, ne diyeyim ki.

Big-Bang’de denilen patlamaya bak
Bir “ben” iken, çıkan, katlamaya bak
Noktadan, bütüne, atlamaya bak
Ölçemezsen “ben”i, ne diyeyim ki.

Edimleri taşır, “ben”de ki bilinç
Anlamdan şeyi, yapıyosun linç
“Ben” e erke ver ki, hep kalasın dinç
Ekemezsen “sen”i, ne diyeyim ki.

Dünya da bir “ben”dir, gezegenlerde
Yaşam hiç var mıdır? Tüm her yerlerde
Güneş de bir “ben”dir, tüm evrenlerde
Seçemezsen “ben”i, ne diyeyim ki.

“Benliktir yaptığın, nedir bu çalım?
Yağmur, toprak dersin, bir dur bakalım
Dirimsel gerçeği, yok mu sayalım?
Sayamazsan “ben”i, ne diyeyim ki.

Ben arş diyorum sen, arşın anlarsın
Bende “ben” yok dersin, benlik yollarsın
Her yerde, mekânda, sen de hep varsın
Yoklamazsan “ben”i, ne diyeyim ki.

ZAMANIM’I toptan, ahmak mı sandın?
Uydun benliğine, nefsine kandın
Unutma bu yola, çok da aldandın
Hiç saymazsan “ben”i, ne diyeyim ki.

Süleyman Zaman