Nerden bilebilirdim ki sevgilim?

Beraber yürüdüğümüz yolları defalarca bi daha yüreyeceğimi..
Oturduğumuz yerlerde bi daha oturup, ‘keşke burda yanımda olsa’ diyeceğimi..
O bal dudaklarından dökülen sözcüklerinin böyle aklımı kemireceğini..
Sadece bir bakışını veyahut bir gülüşünü,
Bana sarılıp uyumanı, sonrada gözlerini seyretmeyi bu kadar özleyeceğimi..
Saçma sapan hayallere kapılıp,
sonrada imkansiz artık deyip göz yaşı dökeceğimi..

Nerden bilebilirdim ki sevgilim, bu kadar zor olabileceğini? ..
Ama, öğrendim artık sensizliği..

Öğrendimki sensizlik ölüm gibi!