Nevzat

Aynı şarkıları dinler, aynı filmde ağlardık
Aynıydı bizim tarzımız Nevzat
Aynı rengi sever aynı tip giyinirdik
Aynı anadan olmasa da kardeştik biz Nevzat
Aynı sokakta büyümüş, aynı kaldırımda yaralamıştık dizimizi
Aynı çınarlara bakarak yazmıştık ilk şiirimizi
Aynı okulda aynı sırayı paylaşmıştık biz
Aynı cevapları verip de hocadan azar işitmiştik

Hatırlıyor musun Nevzat
Birbirimizi bırakmayacağımıza dair söz vermiştik
Oysa şimdi yoksun Nevzat
Bak yarım kaldı simidim
Artık şekersiz içiyorum çayımı
Sensizlik poyrazları çarpıyor yüreğime
Yokluğuna alışamıyorum Nevzat
Yıldızlardan sadece seni diliyorum
Ama kayıyor sensiz dünyam Nevzat
Artık balığa çıkmıyorum
Bana emanet ettiğin oğluna gözüm gibi bakıyorum
Çok fena koydu be gidişin Nevzat
Döneceğini bilsem bir ordunun üstüne tek yürürdüm
Acıtmaz kavgalar canımı sensizlik kadar

Daha evlenemedim, bir yuvam olmadı
Hani bir kız vardı ya, o çoktan başkasına vardı
Sahipsiz kaldı sensiz mahallenin dar sokakları
Ardına takıp göçtün bu hayattan umutları

Şimdi yoksun Nevzat
Hani erkekler ağlamaz diyordun ya ağlıyorum işte
Yalnız bıraktın beni bu zalim hayatta
Şimdi ben nasıl savaşırım alçaklarla bir başıma
Soranlara nasıl derim Nevzat öldü diye
Sen ölmedin Nevzat, hayır ölmedin
Böyle çaresiz bırakamazsın beni
Aniden bırakamazsın ellerimi
Hayır sen ölmedin, hala kardeşimsin benim
Hadi kalk, balığa gidelim Nevzat
Son simidimizi paylaşalım
Kalk Nevzat, ne olur bırakma beni