OSMAN NURANİ

Balı şerbet edip acıyı ezdin
Çok memleket gördün çok gurbet gezdin
Cehaleti yerdin dost için tezdin
Yuvasız kuşların ili NURANİ

Aldırmazsın başda tüten dumana
Yolunu çevirse salsa ummana
İnsan klavuzu düşmez gümana
İnsanım diyenin dili NURANİ

Sevgi hoş’görüdür inancın dinin
İhlâsla bağlısın etmişsin yemin
Yoktur yüreğinde kibir ne’de kin
İnsanlığın müşvik eli NURANİ

Kimi kör’nefsinin peşinde azar
Kimisi satılmış nefreti yazar
Doğrular her zaman yanlışı bozar
Rahmet ummanının seli NURANİ

Dostlukla kazanır sevgi saygıyı
Böylece atarız baştan kaygıyı
Serelim dostlara herdem yaygıyı
Çöl’ün sıcağının yeli NURANİ

Durak YİĞİT
GönüllerinŞairi
KOCAELİ.