Öyle geçer ki zaman

ÖYLE GEÇER Kİ ZAMAN
Öyle geçer ki zaman
Kimine düş gibi
Kimine kurşun gibi
Kimine güle oynaya
Kimine ağlaya, ağlaya
Geçer gider zaman

Bir çam gibi devrilir
Ailenin direği
Bir ana, çocukları yetim
Kalır tek başlarına
Kimi eşikte, kimi beşikte
Yokluk, yoksulluk diz boyu
İş yok, aş yok
Sefalet, perişanlık
Çırpınır durur anne
Çaresizce..
Öyle geçer ki zaman
San ki bir kurşun gibi

Evin damı akar
Kapısı penceresi yok
Kandiller arasında elin sığacak boşluk
Rüzgar bir baştan girer
Bir baştan çıkar..
Buz gibi ev
Kışta kıyamette çocuklar
Tir, tir, titrerler,
Önden ateşin ısısı
Arkadan soğuk vurur
Öyle geçer ki zaman
Titrer gibi, soğuk vurmuş
Büzüşüp bir köşeye sınmış gibi,
Ellerine üfürerek,acı içinde
geçer gider zaman..

Öyle bir zaman geçer ki
Kocaman aile çil yavrusu gibi dağılır
Düşer gurbetin yollarına
Ekmek arar, aş arar
Kimi sokaklarda
Kimi köprü altlarında
Kimi ağlayarak
Kimi gülerek
Kimi hapislerde
Kimi yuvalarda
Aç susuz perişan
Sürünür sokaklarda
El açıp dilenir,
Onur diye bir şey kalmadan
Her şeyi ayaklar altına alarak
Bir şekilde geçer gider zaman

Öyle geçer zaman ki
Ana yatağına yatar
Gözlerinin önünde çocukları
Aç mı, susuz mu,diyerek kendine sorar
İçi içine sığmaz, uyku gözlerine girmez
Mektup bekler, haber bekler
Gözleri yollarda, kaştan aşar,
Belki gelir diye çocuklarının yollarını gözler
Bir taraftan hasta,
Söylene, söylene sokaklarda yürür
Gördüğü rüyalarını komşularına anlatır
Ağrıları sızılarıyla, elinde sopasıyla
Yavrularım; kızım oğlum diye,diye
Söyleye, söylene
İşte öyle geçer zaman
Gamla, kederle yüklü olarak
Sonsuzluğa gözlerini kapar..
Salından tutan yavruları yanında olmadan
Çeker sonsuzluğa akıp gider
Sonra yanık bir türküler başlar
Şiirler yazılır., pişmanlıklar söylenir
Yüreklere işlenir, silinmez bir daha

HALİL AYDIN(Sizden biri)