Oysa Sevmiştim Seni

“Oysa sevmistim seni” dememek için nekadar da direndi bu ask..
ne cümlelerim vardi sana ..
heceleye heceleye bitiremedigim sevgi sözcüklerim..
Cümlelerim de sen gibi kayip gitti avucumdan..
Oysa simsiki sarilmistim senli her bir heceye..
Oysa sevmistim seni
sevmistim iste…

Simdi yagmurlu gecelere perdemi kapiyorum..
senli cümlelerimi tüketmek adina,
bildigim tüm sevgi sözcüklerini susuyorum..
“Oysa sevmistim seni..”
dememek için seni hiç sevmemis olmayi diliyorum..

Herseyinle, ismin ve cismin le tükeniyorsun bende her gece..
bende bitiyorum seninle..
yok..yok bu siirde nafile..!
bitiremiyorum.. tüketemiyorum
öylesi bir yer açmissin ki giderken..
kendimi zorlamam bos..
ikinci el yalanlarim oluyorsun..
söylerken dahi absürt geliyorlar kulagima..
inanmiyorum artik seni kötüleyen yanima…
zirvaliyorum ha bire bisiler,
sonu ;
.. Sen.. sen..sen..! oluyor her kaos lu gecemin..

Her sabah adini hatirlamayim diye
binbir yalanlar üretiyotum..
“sevmedim onu” diyorum..
“tanimiyorum”
Inanmani beklerken bu yalanlarima..
Söylediklerime ben dahi bi parça inanmiyorum..

Oysa sevmistim seni..
Çikarsiz..
yalansiz, dolansiz…
Oysa sevmistim.. sevmistim… sevmistim seni..