Özlem

Özlem insanın sevdiğini,
Sessizce gönlünden cıkarıp,
Kimsenin görmediği anda,
Göz yaşlarıyla ıslatıp sevmesi,
Tekrar gönlünün en derin yerinde,
Hasretiyle büyütüp alevlendirmesidir.
Özlem öyle bir beladır ki!
Hem düştügü yeri, hem de düşüreni yakar.
Özlemi anlayan ise yoktur,
Ya sana acırlar, ya da anlamaz gülerler.
Bu kadar zordur özleyen için hayat.
Çaresi ise bellidir, ya yâri koynuna alacaksın,
Ya da ‘kara toprağa’ yâr olacaksın.

24.08.2010

Özkan Tan