Özlüyorum

Özlüyorum
Özlüyorum,
Alabildiğince,delice,ölesiye özlüyorum..
Çok uzakta ki ve hiç görmediğim bir şehri
Hiç doğurmadığım,
Ama hep hayalini kurduğum kızımı,
İlkokul sıralarından,
Yüzü bile gözlerimde,belli belirsiz canlanan,
Kah kaybolup,kah beliren arkadaşımı..
Ömrüme belki de adını yazan ilk öğretmenimi,
Herkesi,herşeyi özlüyorum.

Anamın bembeyaz tombul ellerini,
Ellerine yakmış olduğu kınasını,
O güzel elleriyle bana pişirdiği aşını,
Saçlarımı örgü yapıp,iki yana salışını..
Sarı kızım,Sevoşum diyen sevadasını özlüyorum..

Memleketimi özlüyorum,
Ayaza kesmiş,zemheri soğuğunu..
Buzları saçak saçak damından sarkmış olan,
Babamın ne emeklerle yapmış olduğu,
Ama artık bizim olmayan,
Çocukluğumu,gençliğimi bıraktığım evimizi özlüyorum..

Özlemlerimi bir bir büyütüyorum içimde..
Bazen televizyon karşısına geçip,
Umarsızca Türk filimi izlemek istiyorum..
Tarık Akan’ın,Emel Sayın’ın aşk filimlerini özlüyorum..

Özlemlerim bitmiyor içimde..
Onlara isimler veriyorum.
Bazen özlemlerime kardeş olsunlar diye,
Umutlarımı ekliyorum üzerlerine..
Ve yine özlemeye devam ediyorum.

Özlüyorum,sürekli özlüyorum..
Geçmişi,geleceği özlüyorum.
Belki hiç göremiyeceğim günleri,
Oğlumun yavrusunu kucaklayacağım günleri özlüyorum..

Bazen takılı kalıyor aklıma,
Ablamın bana Alamanya’dan getirdiği konuşan bebeğim..
Sıcak sobanın başında,
O’nu ayaklarım da sallayıp,
Ninni söyleyişimi özlüyorum..

Eski komşulukları özlüyorum.
Akşam işten çıkıp da,arabaya binince,
Bir an evvel,evime varmayı özlüyorum.

Özlemlerim çığ gibi büyüyor içimde.
Ne olur umutlarım,yalnız bırakmayın özlemlerimi..
Kardeş olun onlara,
Bir gün gelip de,ölümü de özlemekten korkuyorum..

Sevtap Kaya Nurgönül