Rüyaymış

Uyandım birden korkmuşum kalbim çıkacak yerinden,
Ellerim boş ve buz gibiyim tutunmuşum sen diye yorgana,
Hani düşersin ya düşlerinde birden sanki için kopar,
Uçurumun tamda kıyısındaymışım karşımda sen varsın.
Belli belirsizsin bir yanın karanlık ve görünmez,
Bir adım atmak istiyorum sarılmak için sana doğru uzanıp,
Ama her adımda sanki geri geri uçuruma gidiyorum,
Bakmak istiyorum gözlerine ama karanlık soğuk ve donuk.
Tutunmak istiyorum ellerine ama yok sanki sadece boşluk,
Seslenmek birşeyler yada adını söylemek istiyorum.
Nafile ne ben seslenebiliyorum nede sen duyuyorsun beni.
Yaklaşmak istedikçe sana adımlarım hala geri gidiyorum.
Birden uçurumdan düşüyorum kapkara bir boşluktayım.
Düşüyorum sonsuzluğa çakılacak gibi hep düşüyorum.
Uyandım rüyaymış ter kan içindeyim dilim damağım kurumuş.
Alışmıştım güya yokluğuna giderken bıraktığın acıya kedere.
Koca bir yalnızlıkla sarıldım bıraktığın hiçliğe.
Hala düşüyorum ben gözümde iki damla yaşla.

Songül Büyükpınar