Saçmalıyorum

İnsanların bosvermişlikleri
Sadece dünya kendi etrafında donuyormuscasına yaptıgı hareketleri
Sevdigin halde bunu gormeyip hep daha fazlasını istemeleri
Hep bana hep bana felsefesi
Tutanacak bir dal gorememek
Ve en büyük silahım gordugum sabrımın benden uzaklasması
İş,eş,aş üçlüsüne olan uzaklığım
Beni ne yaptıgını bilmez bi insan haline soktu
Anlatsam sabahlara kadar susmayacak kadar düşünceler yığını dolanırken beynimde
Tek bir kelime bile cıkmıyor agzımdan beyniimden gecen dusunceler uzerine
Cunku ya beni anlamayacaklar yada gulecekler bana
Yada hiç kimse kaldıramayacak soylediklerimi ve işte bu yuzden
Umarsızca savruluyorum ordan oraya
İlk doğduğunda nereye gidecegini ne yapacagını bilmeyen bir bebek gibi
Bakıyorum etrafıma çözmeye çalısıyorum
(Sanki şimdiye kadar bir anlam verebilmişim gibi)
Elle tutulur bişiler gormeye calısıyorum ama olmuyo

Ve bunların hepsi ceneme vurdu işte
Konusuyorum hiç susmadan konusuyorum artık
Ne dediği ben bile anlamadan konusuyorum
Dedim ya ceneme vurdu ne yapayım
Düzeltmeye calısmaktansa sacmalamak daha guzel oluyor belkide
Duzelmeyecegini bildigim için sacmalıyorum…

ONurAL