Sağnak Yağmurlar Gibi Geldi Pişmanlık

Ruhum öyle delik deşik,
Öyle zor ki tamiri…
Yalnızlıktı belki
Zavallı kalbimin özlediği…

Aşkı ellerime sunacaktı
Söz vermişti..
O da gitti!
Bir gün anlar belki dönmesi gerektiğini..

Henüz zaman bitmedi..
Çilem dolmadı demek…
Toprağa acı vermeden…
Ağaçlar bile büyümüyor ki,

Bedenim en acı esareti
Taşıyor şimdi..
Zalimce tuzağa yakalanmış
Masum bir ceylan gibi…

‘Keşke’ ler içinde yaşamak
Çok ağır bir bedel…
Yanan ateşe bile,
Bir bardak su dökülmez ki!

Yüreğim acır,
Sızım sızım sızlar içim
Artık kendi yalnızlığımla başbaşayım
Sağnak yağmurlar gibi geldi pişmanlık…

Bahane bulamıyorum,
Bulmak da istemiyorum zaten
Kendi kendimi bitirirken,
Camdan sızan kahpe ay ışığına neden izin verdim ki?

Sema Zincir Kanmış