Sana gelirken…

Sana gelirken…
üşüyünce ağlıyorum
yalnızım dememek için…
senin resmini çiziyorum duvarlara
ve gökyüzüne
kendime bir dağ bulmam lazım
birde rüzgar
parçalanacağım bir uçurum olmalı bu dünyada
ve gelirken
havaya uçmalı bindiğim otobüs
aniden anımsıyorumki
ayrılıklar orda başlıyor
tamda çiçeklerin sulandığı yerde
karşılıksız mektuplar kadar
burkuluyor kalbim
yazmakta canımı sıkıkyor artık
ve yapraklarımı döküyorken şimdi
iki yanım da sonbahar artık
üşüdüğümüde unutuyorum
yalnızlığımıda…

Savaş Sezai