Sen

Sonbahar şahittir
sana ulaşmak için çıktığım yolculuğa
dökülen yapraklarda ayak izlerimi bıraktım
yolumu kaybedersem dönmek için sılaya
göç eden kırlagıçlar sıcaklara ulaşırlar da
ben sana ulaşamam hala.
İsmi olmayan şu yollarıdaki ağaçlar mı yalnız
ben mi?
Bunu hep sordum kendime
hatta ağaçları bile kıskandım
sarı yaprakları dallarını ne güzel sarmıştı sıkı sıkı
rüzgar türküsünü bırakmıştı üzerlerine
dallar gururluydu yapraklarıyla
demek ki dedim
ağaçlar bile benden şanslı.
Sensizlik iflah olmaz hastalığı ömrümün
yer, gök, dağ, taş, ağaçlar
acıyor olmalılar halime
onların doğa anada bir kökleri var sıkı fıkı
benim? ?
benim senim yok
sen?
doğa anadaki yaşamın adı.

Alev Yavuz