Sen Değilmiydin

Sen değil miydin
Bir bahar arifesinde, karşıma çıkan
Badem ağaçları bile, henüz çiçek açmadan
Anlatılmaz bir sevgiyle yüreğimi kaplayan
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Soğukta güneşim, sıcakta gölgem olup ruhuma düşen
Gözlerine bakmaya cesaret edemeyip, utandığım
Gel deyince, uçarak göğsünün sol yanına gizlendiğim
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Pencerenin camından bulutlara el sallayan
Ve kır çiçeği kervanlarıyla sevgiler yollayan
Hayal bahçesinde gezinirken, yolları kollayan
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Kabuk bağlamış duygularıma neşter vuran
Rüyalarıma gelmeyip sensizliği yaşatırken
Şimdi hayal-hayal, düş-düş karşımda duran
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Uykusuz gecelerimde sol yanımı ağrıtan
Varlığınla huzur, yokluğunda hüzün bulduğum
Ellerim, ellerinde uyuduğum
Geceleri yıldızlardan dilek tuttuğum
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Selamsız geçemediğim
Özünü sözünü mert bildiğim
Yüreği cömert,
İnadına gelince benden de berbat
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Çok sevdiğini ve sonsuza dek bırakmayacağını söyleyen
Sen değil miydin ey hüzün bakışlı, tebessümü sırlı
Sözleri efkarlı, yüreği ağrılı
Sen değil miydin

Sen değil miydin
Beni onlarca soruyla bir başına bırakıp giden
Belki de yüreğindeki beni, temelli öldüren.

Eğer birazcık hatırım varsa, muallakta bırakma beni.
Seni böyle delicesine sevsem de.
Git de… Yeter…
İnan, ardıma bile bakmam giderken…

Hatice AK