Sen Gittiğinde

yüreğimde hasret bulutları şarkı söylüyor
tüm ışıkları kapanıyor hücrelerimin
karanlık krallığını ilan ediyor ansızın
yıkılıyor mutluluğa dair ne kadar düşünce varsa
karamsarlık çöküyor küçücük dünyama
dayanılması imkansız acılarda yüzüyorum
sen gittiğinde

çaresizlik orduları sarıyor duvarlarımı
hüzünler öpüyor dudaklarımı
ümit kaçıyor benden arkasına bakmazsızın
küçülüyorum gitgide
dünya zalimleşiyor
dünya kötüleşiyor
herşey anlamsızlaşıyor
sen gittiğinde

son anda attığım odalarda buluyorum kendimi
ne yerim belli ne de gideceğim yer
dalından kopan yaprak misali
savruluyorum ordan oraya
bedenim hala sapa sağlam ama
ruhum komada
boğuluyorum
nefessiz kalıyorum
nefes alamıyorum
sen gittiğinde

ancak seni hayal ettiğimde güzelleşiyor alem
bu yıkık dökük harabeler
senin hayalinle cenneten bir parça sanki
sanki bu yerlerde duran çöp değilde
binbir türde çiçek
sanki burdan akan pis lağım suları değilde
cennet ırmağı
hayalin bile güzelleştiriyor dünyamı…

susuyorum
susmak zorunda kalıyorum
konuşamıyorum
kelimeler bile terkediyor beni
boğazımda düğümleniyor harfler
sessizlik sarıyor tüm yaşam alanımı
kapanıyor tüm iyilik kapılarım
yalnız kalıyorum
yalnızlaşıyorum
yalnızım
sen gittiğinde