Sen kokuyorum…

Bugün yine seni düşündüm de,
Bir sıkıntı çöktü içime,
Küllendiğini sandığım anılar,
Siyah bulut olup, oturdu göğsüme,
Aslında seni düşünmemeyi düşünüyorum
İşte o zaman daha fazlaca depreşiyorum,
Dünya fazla geliyor böyle anlarda,
Ya da anılar fazla ağır omuzlarıma,
Ama sen yine de aldırma,
Alışık benim gözlerim ağlamaya,
Alıştı sırtım arkadan bıçaklanmaya,
Giden, biten, yarı yol,
Bunların hiç biri bana göre değil,
Ben bir sevgiye eğildim,
Başka hiç bir şeye değil…
Gidişin,
Yarım kalan bir masalın,
Kırık aynalara bıraktığı yalnızlığımdı,
Gidişin,
Sana adanmış bir ömrün enkazıydı,
Senden sonra sustu dilim,
Adını kimselere söyleyemedim,
Ama gözlerimdeki seni bir türlü,
Bir türlü silemedim,
Soranlara sigaradan, uykusuzluktandır dedim…
Her şey yıktığın gibi kaldı,
Bu enkazı artık kim?
Kim kaldırabilirdi?
Bu enkaz artık kimin?
Kimin işine yarardı?
Eskiciye versen almaz,
Satsan satılmazdı,
Astarı yüzünden pahalı olurdu,
Alana da yazık, yazık olurdu…
İşte halim bu sevgili,
Eserin bıraktığın gibi duruyor,
Ama bir bilsen,
Bir bilsen enkazımın üstünden kaç güneş battı,
Gökyüzü kaç defa yalnızlığıma ağladı,
Bir Bilsen,
Ayrılık treni düşlerimi nasıl yağmaladı,
Ve sensiz geceler,
Sarhoş gönlümde ne kadehler kırdı…
Hani bilirsin,
Güle sormuşlar,
Karanfil olur musun diye,
Olamam olamam, olsam da,
Ben yine gül kokarım demiş…
Bende hiç bir şey olmadım, olamazdım,
Bıraktığın gibi kaldım,
Her şeyden vazgeçtim,
Bir senden, senden geçemedim,
Gözlerimi zamana kapatıp,
Hasretine sıkıca sarıldım,
Nerdeyim, hangi zamandayım,
Onu bile bilmiyorum,
Ama ben hala sen kokuyorum,
Sen kokuyorum sevdam,
Sen kokuyorum tek hatıram,
Sen kokuyorum,
SEN…SEN…SEN…
Celal AKSU