Sen Nefret dedin Ben İse Özlem

Tüm değerleri karıştırıp, bir tohum yaptık…
Yürek tarlamızı sürüp, o tohumu ektik…
Gece gündüz demedik, gözyaşlarımızla suladık…
Soğuk gecelerde,sardık sarmaladık…
Sıcak gündüzlerde, gölge olduk…
Fırtınalarda, ellerimizi kenetledik…
Büyüdü, büyüdü tohum, zamanı geldi çiçek…
Düşündük,bu sevgiye,bir isim gerek…
Ben dostluk dedim, sen arkadaşlık…
Ben sevgi dedim, sen aşk…
Ben yar dedim, sen suskunluk…
Düşündük, düşündük, kavgalar ettik…
Bir isim bulamadık…
Her geçen gün, gürleşti,dahada büyüdü çiçek,
Büyüdükçe, biz içinde kaybolduk…
Gecelere yıldız, gündüze güneş,uğramaz oldu artık…
Yürekler,zifiri karanlık…
Kökleri boğdu, sevgiyi,kalan ayrılık…
Aradığımız ismi,sonunda bulduk…
Sen; ismine nefret dedin,
Ben ise özlem…

İlhami Güneyler