Sen olan Ben…

zorladılar beni yıllar yılı
yalnız ruhumdaki fırtınalar dinsin diye…
fırtınalı ruhumu bir limana demir atmaya zorladılar hep.
Oysa ki;
ilk günde, son günde aradığım o liman
Sen olan
Ben’dim.

rüyalarımda sevindiğim,
yüreğimde büyüttüğüm
aklımda anlamlandırdığım
Sen’din.

karanlık gecelerin en ıssız sokaklarında
yıldızlara uzanıp sorduğum
Sen’din.

Yıldızların ışıklandırdığı caddelerde, sokaklarda
arayıp da durduğum
yürüyüp de yorulduğum
yorulunca yaslandığım
o umut
Sen’din

bana en yakın ve uzak olan da
günler gece olan da
içime çöken hüzün de
Sen’din

bir resim görmüştüm
hayatı ıslatan yağmurlu bir günde.
bir çöl kentin de
bir duygu gölünde
resimdeki
çölde ki
duygu gölünde ki
Sen’din
artık inanıyorum/biliyorum ki
o Sen’din

Hayrullah Terkan