Sen sevgiyi arama o seni bulur

Asla değiştiremeyeceğin şeyler için üzülme.
Değiştirebileceğin ama istediğin halde değiştiremediğin şeyler için mutsuz ol veya ağla..
Asla bir daha sevmeyeceğim deme.. Mahçup olursun.
Asla sevgiyi arama çünkü sen aradıkça o saklanır kapı arkalarına.
Sevgi seni istedi mi bulur… zamanı vardır…

Tıpkı baharı, kışın arasan da bulamayacağın gibi.
Ya da bulsan da asla onun gerçek bir bahar olmadığını kabul etmek zorunda olacağın gibi.
O bulduğun sadece bir aldanmışlıktır..
Aldanırsan, tıpkı kış ortasında çiçek açan Erik ağaçlarına dönersin…
Kışın ortasında sevinçten çiçek açarsın..
Kış gerçek yüzünü gösterince de donarsın,
Anlarsın ki yaşadığın bahar kış ortasında yaşanan yalancı bir baharmış.
Erik Ağacı gibi donarsın o zaman ve o yaz boşa geçer.. Meyvesiz, kimsesiz,

Sevgi aranmaz… Sevgi istedi mi seni bulur!
Hiç ummadığın bir anda arkanda beliren bir dost olur bu bazen…
Bir Otobüs durağında,bir vapurda yada başka bir yerde,
Ensende hissettiğin bir nefes alır götürür seni sevgiye.
Bir tesadüf sana sevgiyi taşır…
Sen sevgiyi aramamışsındır.
Tıpkı gecikse de gelen ve geleceğinden emin olduğun bahar gibi,
Tıpkı bir sabah kalktığında baharın pürüzsüz yüzü ile karşılaşman gibi bulmuştur seni sevgi.
Sevgiyi kaybederken de cesur olmalısın…
Yüreğin dolu olmalı sabır ve güçle!
Her kaybedilen; kazanılan bir derstir zaten.
Sevgi çok şey öğretir severken ve kaybederken.

Sevgiyi kaybederken aslında onu hiç kaybetmek istemediğini öğrenirsin..
Sevgiyi kaybederken, kaybetmenin ne zor olduğunu öğrenirsin,
Sevgiyi kaybederken, onu kaybetmenin, bulmak kadar güç olmadığını,
Ama acısına katlanmanın ne güç olduğunu öğrenirsin.
Sahipken sevgiye hep yanında olacakmış gibi onu hoyratça harcamışsındır…
Kaybettiğinde ise her an yanında olacağına inanmakla ne büyük yanlış yaptığını anlarsın.

Ve bir daha ki sevginde daha temkinlisindir..
Hem severken, hem kaybederken…
Bir önceki sevgi öğretmiştir bunu sana..
Her kayıp bir derstir zaten alman gereken,
Çünkü hiç bir sevgi tek başına varolamaz..
Ayrılamaz daha öncekilerden.

Aslında her yaşanan, yaşanacak olan bir gelecek demektir.
Ve yeni çoğu kez eski Ağacın dalını başka bir toprağa dikmektir.
Kendini tanımak ve mutluluğu anlayabilmek demektir.
Kıymetini,değerini bilmek demektir.
Bazen kazanacağın mutluluk kaybettiklerinin içinden geçer.
Bazen de kazandıklarını kaybettiklerin sayesinde kazanırsın.
Gün gelir, o zamana kadar yaşadıklarının sevgi olmadığını anlarsın;
Tâki birini gerçekten sevene kadar…
Veya birinin üzerine titreyip, senin için dünyaları ayağına getirdiğinde,
Seni nasıl sevdiğini gördüğünde anlarsın,
Sevmenin, sevilmenin ve sevginin ne olduğunu.

Birlikte bir gülüşü uzatmak, acıyı paylaşıp azaltmak belki de.
İnsan olmanın o eksikliğinin güzelliğini sezebilmek karşılıklı.
Ve tamamlayabilmek birbirini…
Sevgiyi, aşkı bulduğu zaman anlayacak yüreğin.
Tabi yürek olmadan aşk oluyorsa…
Yüreğin yol göstermiyorsa artık susmuşsa,hayat ta bitmiş demektir.
Bundan sonra yaşanacak yıllar boş, anlamsız, yavan, insan olmanın ayrıcalığından yoksun yıllardır artık.
Bir yola baş koyan hayat arkadaşının, sevgiyi yaşamanın, sevgi ve aşk dolu yıllarla beraber yaşlanmanın,
Hayatı paylaşmanın tanımsız huzuru lazımdır insana…
Sen sevgiyi arama o seni bulur ve bulduğunda değerini bilmek gerek..

Atakan Korkmaz