Sen Yokken

Sen yokken, elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibiyim.Mahsun, gözleri ağlamaklı, dolu dolu.Gözlerim yağmur bulutları gibi, bir şimşek çakmasıyla boşalacak sanki. Bilirsin ben kolay kolay ağlayamam…Kuru gök gürültüleri gibi düğümlernir hıçkırıklar boğazıma..

Sen yokken ben, öksüz çocuklar gibiyim…Acısı dindirilmeyi, saçı okşanmayı bekleyen,yaslanacak bir omuz arayan, sevgi sözcükleri duymayı bekleyen bir çocuk. Bilirsin ben bunları söyleyemem..Hüzünler içimde büyür, yalnızlığım gibi, sensizliğim gibi…

Sen yokken, henüz hüküm giymemiş tutuklu gibiyim… İşlemediği bir suçtan tutuklanmış ne olacağını bilmeden bekleyen, bir tutuklu gibi… Hakimin vereceği kararı bekleyen…Bilirsin ben karşı gelemem senden gelecek olan cezalara…

Hadi gel artık. Boğazımda düğümlenmiş hıçkırıkları çöz.Başımı göğsüne yasla, saçlarımı okşa ve kurtar beni bu mahkumiyetten… Bilyorum sende bensiz üşüyorsun oralarda… Yüreğin acıyor tam ortasından bıçak yemiş gibi ve sende hıçkırıklara boğuluyorsun.Göz pınarların patlamaya hazır yağmur bulutları gibi…

Kaçışların aşkının imkansızlığından.Med – cezir misali gidiş gelişlerin ise; yüreğine vuramadığın prangalardan.Kır hadi, engel olan şu gururunu. Özlemlerin le sevgilerinle gel.

sende basini alip gitme n’olur.n’olur tut ellerimi.
hayatta hiçbirseyim az olmadi senin kadar,
hiçbirseyi istemedim seni istedigim kadar.
sende basini alip gitme n’olur.n’olur tut ellerimi.

DENİZ