Senden öğrendim

Sen gittin
Ben kurak çöllere döndüm
Dilim sustu
Gözlerim ışığa küstü
Karalar bağladı her yanım
Geceler boyu yalnızlığı yaşadım

Yokluğun sabahlara sürüklenince
İçimde ki sızı çoğalıyor
Gidişin dönüşü olmadığın da
Yüreğim anılarda yaşıyor
Hoyratlığımla savrulurken,
Beklemeyi,sabretmeyi bildim

Hırçındım…
Susmayı,dinlemeyi öğrendim
Senin yokluğunda acılarıma göğüs gerdim
Asırlık çınar gibi
Yaşamayı köksalmayı
Konuşan dilimi suskunluğa boğmayı öğrendim

Erteledim rüzgarda savrulmayı
Erteledim yokluğunda dert yanmayı
Vazgeçtim hayallere boğulmaktan,
Vazgeçtim senin adına düşler kurmaktan
Korkum yok hesap vereceğim insanlardan
Ben bir kalemde silmeyi senden öğrendim