Sendin O

Zaman bir başka akıyor, yüreğimde zift karası bir gece.
Çökünce gözlerine, her renk umut içinde fistan karanlığı.
Dönemem, eskiyen sende, dirilen bende, şafaksız.
Akınca gözler, her kaldırım anıları canlandırır, gülüşüne tutunurken.
Bunun adı, belki de hiç olmamak.

Her şey geçiyor.
Dualar, tapınmalar, rüyalar, hasret.
Hiçlik bile tuz ekmiyor gönle, sen benden gittiğinde.
Gemilerin yelkeni yok, çıkmaz bir sancı içimde.
Ne de güzel bakıyordun, duruşunda mucize.
Kadındın, denizimi saran yarım bir ada.
Gönlümde, dinimde, üstümdeki cekette.
Şehrin rüyasını süsleyen bir büst.

Sendin o, gözleri alev gibi parlayan yıldız.
Bir zamanlar aşığım, bir zamanlar sevdalım.
Ne güzeldi, sen dokunurken kaçışım.
Bilinmez bir yürek örtüsü, hafifçe irkildiğimiz.
Ya da örtündüğümüz, sırların içine düştüğümüz.
Güneşi süpürdüğümüz acılarla.
Durgun gözlerimizde tüten en son konak.
El ele, göz göze kalamadığımız her sahne.
Hani ellerimi tutuşun.
Bir dizi sözcük sıralaman, suskunluğunda.
Küçücük yüreğinden dökülen ölümsüz cümleler.
Bir türlü yaşayamadık ki!
Biz, bizde kalamadık ki!

Üşüyorum, saçlarımdan düşen şehir ki,
Taranmaz acılar, her biri kökünden yaralı.
Sevmiyor beni umut, kendini benden terk etmiş.
Boylu boyunca kuruyunca her söz,
Yaşamak, sadece sende kalanmış.

Anlıyorum sevgili, hata bu, gasp eden bir hayat koğuşu.
Esaret tutanağı içinde çembere alınan bir kalem.
Titreyen mürekkebin büyüdüğü bir çift göz.
Akınca sana, damarımda adın varmış meğer.
Meğer her sevda, senden doğanmış.
Meğerse her kadın,
Seçtiği kadarına razıymış.

Kudret Alkan