Seni En Çok Ben Sevdim

Seni en çok ben sevdim,
Sana en çok ben değer verdim,
Adam gibi yine ben…
Bir gün anlayacaksın! Seni benden daha çok kimsenin sevmeyeceğini,
Ve sana benden daha çok kimsenin değer veremeyeceğini.
Geleceksin ve arayacaksın beni bu Midyat sokakların da,
Yağmur gibi akacak göz yaşların.
Haykıracaksın sevgini,
Hatta af dileyeceksin sokaklardaki ayak izlerimden
Ama çok geç olacak.
Akşam olduğun da,
Şehrin üstüne değil,senin yüreğine karanlık çökecek.
Sıkıntı saracak her bir yerini,
Ağlamak isteyeceksin ağlayamayacaksın,
Telefonların da tıpkı senin gibi çaresiz kalacak.
Bana ulaşmak istedikçe uzaklaşacaksın.
Bulamayacaksın beni aradığın yerlerde.
Soracaksın beni kapı kapı dolaşıp,
Kimse bilmeyecek nerde ve nasıl olduğumu,
Kimse bilmeyecek hatıralarından ve mazimden kaçtığımı..
Kimse bilmeyecek çaresizliğimi,
Eskisi gibi güçlü sanacaklar.
Ben öyle olmasam da dimdik hatırlayacaklar.
Dedim ya;
Kimse bilmeyecek ve sen de bilmeyeceksin kuytu bir köşede damla damla öldüğümü.
Ve bilmeyeceksin gözümdeki yaşların yüreğime aktığını.
Kimse bilmeyecek bir an önce ölmek için dua ettiğimi.
Sen de bilmeyeceksin ve dönmemi bekleyeceksin her zaman ki yerde.
Ama hiçbir zaman dönmeyeceğim.
Senden çok uzaklarda,senden habersiz ölümü bekleyeceğim.
Bak görüyormusun?
Ben defalarca söyledim ‘’Seni En Çok Ben Sevdim’’diye
Ve işte yine söylüyorum,bu şiirim de şahit olsun.
Seni en çok ben sevdim,
Sana en çok ben değer verdim…
Bir gün anlayacaksın….

Hikmet Uçar