Seni Seviyorum

Yıllar önce sana söylenmiş bir söz vardı
Hatırlar mısın bilmiyorum
‘Seni seviyorum’ diyordu telefonda
Sarhoş bir ses… peltemsi dille
Yarım yamalak kelimelerle
Yüreğinin sesiyle sesleniyordu sana
İrkildi… Telefondan gelen ‘çat’ sesiyle
Burkuldu… Yüreğin içindeki korla
Gece indi gündüzün ortasına birden
Öylece kala kaldı orta yerde

Kaç yıl geçti aradan
Hesabını yapmadım sensizliğin
Yanacak her şey yanmış
Lavlar soğumuş korlar küllenmiş
Ara sıra sızısı vursa da sevdanın
Derin bir ‘ah’ ile uyuşuverirdi zaman
Bir gün sana yeniden ve de aniden
‘Seni seviyorum’ derse dudaklar
İster peltemsi, ister utangaç, ister sarhoş..
Yazılmış ya da yazılmamış şiirlerle
Ya da radyodan gönderilen şarkılarla
Bil ki küllerinden doğan bir aşkın yangını var içerde
Gün ışığını odama saldı
Yıllar önce kapattığım perde

Bil ki; Bir sarhoş sözleri değildi onlar
Ateşi hala yanan bir yürek çığlığıydı
Tarih tekerrürdür derler ya hani
Bu gün yeniden duyarsan o sözleri
Yaşanan bir aşkın, ya da duyulan bir sevginin
Ya da sevdalı bir şairin yürek sesidir
Satır aralarında sıkışıp kalan
Tanrı yazgısı olmuşsa bu sevda
Gül sevmese de bülbülü
Bülbül şakıyıp duracak
Dalında……Lakin
Olacak mı gülün umurunda
Olacak mı?

İbrahim Coşar