Seni seviyorum

en çok parmaklarını
saçlarımda dolaşırken özleyeceğim
gözlerimin içinden batarken güneş
yüreğim hissedecek
sevdiğini ölmek gibi bileceğim

birkaç gün sonra
yokluğun içime düşecek
sanki kırk harami hazineleri
şehirlerde neşem
hüznüm anlamsızlaşacak

belki molalarda duygulanacağım
aşağı da bahçe de
sek sek oynayan çocukları gördüğümde
acayip düşlere dalacağım
usuma bir misafir
bakışların gelecek
tırların sesleri karışacak hıçkırıklarıma
doya doya ağlayacağım

ve biliyorum dönmeden kucağına
saksıcıdan küpe çiçeğimizi alacaksın
yüreğinde biz gibi
ışıl ışıl canlandıracaksın
ama bir şartım var
adını yıldızlar koysun
gör bak
özgürlüğü ruhunda
yanında olmasamda yaşayacaksın

Necmi Dayan