Seni Seviyorum

Tükenmez, hayallere saldım kendimi,
Asalet dolu aşkta, aşkın efsununu öğrendim.
Yüreğim ve beynimi savaşın ortasında buldum.
Ve kendimi,
Amansız hastalağın pençesinde gibi,
Çok mutsuzluğa, yorgunluğa attım.
Şimdilerde bir garibim, kendimi tanıyamaz oldum.
Yüreğini çımbız ve mıhla didikler gibi,
Sana çok acı verdim, şimdi affedemiyorum kendimi…

İhanetlerin tadını, seni tanıyınca unuttum.
Gözyaşlarının, mutluluktan aktığının,
Kanıtlayıcısı taaa kendisiydin sen yâr…

Seni ben çok yordum.
Şimdi savaştan çıkmış, bir halde gibisin.
Ben ise savaşı kazanmış, lakin sevinememiş gibiyim.
Çocuk umutlarımda, hayallerimde salıncak,
Bisiklet sevinci gibiydin oysa sen…

Sen özgürlüğümün simgesi, kanıtıydın.
Oysa ben hiç bir kanıtta bulunamadım.
Seni sevmenin kanıtı, aslında sol yanımda gizliydi.
Aşkta toptan sabıkalı oldum, sayende…

Şimdi nefretle dünümüzü düşünüyor,
Ve
Binlerce aklından senaryolar geçiriyorsun.
Seni iyi bilirim ben, iyi tanırım.
Senaryonda hep beni iknaların,
Bana gerçek aşkın olduğunu,
Kanıtlaman ve acı dolu aşk hikayemiz var…

Sana ne gelebildim, ne de senden gidebildim!
Yüreğimi, yangınlara salıp kahroldum.
Üzülme sen, ben ikimizin yerinde üzülür,
Ve çayır çayır yanarım yanar!

Bilirsin tükenmeyen hayallerim vardı benim,
Oysa şimdi, küstün ya bana!
Senin küstüğün gibi, hayallerimde küstü.
Şimdi otur ve al kalemi eline, baştan yaz beni,
Baştan yaz bizi, baştan yaz asalet dolu aşkımızı…

İstersen kalemini, benim adıma kır!
Razıyım idam sehpasına çıkmaya,
Ve
Kendimden önce, seni seviyorum diyemeyen,
Dilimi, yüreğimi, tüm benliğimi bir çırpıda,
İlmiği atıp, idam sehpama, tekmeyi vurmak,
İnan ki hiç zor gelmez bana!
Çünkü ben seni tanıdığım gün,
Ölmeyi bile göze almıştım.
Senin haberin yoktu.
Haberin yokkende, zavallı yüreğime,
Ölürcesine sevmeyi,
Tutkuyu, aşkı, nakış gibi, işlerim.
Sevdamı, sana söyleyemedim.
Dilim lâl olmuşsa, bir sebebi vardır.

Zamana bırakalım dedim de,
Sana bir türlü anlatamadım ya,
İşte ona yanarım, alev alev volkanlı dağ gibi,
Olan yüreğimi açıp baksaydın eğer,
Orada ki seni görmek zor olmazdı.
Şimdi sen bana darıldın ya,
Bana asla darılmaz, küsemez,
İşte o zaman, af et beni diye, yalvarırdın.
Sen, bende ki kor kor olan ateşi görmesende,
Seni çok oldu af edeli, sadece bir türlü,
Kendimi affedemedim.
Çünkü senin tertemiz asil aşkına,
Evet, diyemedim…

Şimdi kendime bile, itiraf edemediğim,
Aşkımı haykırmak istiyorum.
Sessiz çığlıklıklarımı duy!
Kader bizi ayırsada,
Senden asla vazgeçmeyeceğim.
Ruhumun derinliklerinde,
Hep sen olacaksın!

Dört mevsim, bana kış olsada,
Hazan yaprakları, üstüme yağsada,
Karanlıklarda kalsam da,
Seni sevmekten vazgeçmeyeceğim.

Seni, seviyorum!
Seni, çok seviyorum.
Seni, ömrümce seveceğim…

Bilgehan Emirşanoğlu