Seni Sevmek

Güneşe yürümekti seni sevmek
Yanmaktı bir kor ateşte
Seni sevmek imkânsızı istemekti
Hiçbir zaman olmayacağını bile bile

Bir uçurumdan düşmekti seni sevmek
Son nefeste yere çakılmaktı
Seni sevmek aldanmaktı bir düşe
Bir sabah üzülerek uyanmaktı

Bir suda boğulmaktı seni sevmek
Soluğun kesilirken yaşamaktı yine
Seni sevmek bir nefesi alabilmekti
Yaşama tutunmaktı son anda bile

Binlerce ölümü yaşamaktı seni sevmek
Bütünüyle var olmaktı bir hayatta
Seni sevmek doğarken ölmekti
Başlarken bitmekti aslında

Uzaklara dalmaktı seni sevmek
Geleceksin diye ümitlenmekti
Seni sevmek gökyüzüne sevdalanmak
Maviliklere doğru gidebilmekti

Bir rüzgâra kapılmaktı seni sevmek
Savrulup durmaktı oradan oraya
Seni sevmek bir ateşte kül olmaktı
Karışmaktı sonsuz bir yaşama

Kuşlar gibi uçmaktı seni sevmek
Baharda göç etmekti başka bir diyara
Seni sevmek yersizliğin başka bir adıydı
Kimliğini bütünüyle unuturcasına

Bir türküyü söylemekti seni sevmek
Alabildiğine bağırmaktı bir bozkırda
Seni sevmek bir ateşten suya düşmekti
Yanıp durmaktı soğuk bir suda

Yağmur gibi yağmaktı seni sevmek
Bardaktan boşalırcasına sanki apansız
Seni sevmek toplamıydı tüm aşkların
Ve bölündüğünde sendin eldeki o kalansız

Çok şey olmaktı aslında seni sevmek
Hayatta hep büyük işler başarmaktı
Seni sevmek bir umuttu bazen
Yaşama her defasında inanmaktı

Umutsuzluğun adıydı seni sevmek
Hiçbir şeyin çare olmamasıydı
Seni sevmek atlamaktı bir ölüme ansızın
Düşünmeden vermekti bir canı

Hep güzellikleri duymaktı seni sevmek
Çirkinliğin olmadığı bir dünyaydı
Seni sevmek kokladığım bir burcu
Aklımı başımdan alan bir rüyaydı

Sinan Şatlı