Senin Eserin…

Bakma şaşırmış gibi, şu virane gönlüme,
Yangından geri kalan küller senin eserin…
Parçaladın kalbimi, doğradın lime lime,
Daha açmadan solan güller senin eserin…

Bir çiçek edasıyla sana sundum özümü,
Güneşimsin sanarak hep dönmüştüm yüzümü,
Sen´se kışa çevirdin, baharımı, yazımı,
Şimdi yüz ekşittiğin ballar senin eserin…

Arkanı dönüp gittin, gönlümdeki tek yarken,
Kimbilir neredeydin, gözüm seni ararken,
Sevenler sevdiğini sevgi ile sararken,
Her gün boşluğu saran kollar senin eserin…

Aşk gönüle girince; birtanemdin, gülümdün,
Bu hayata bağlayan tutunacak dalımdın,
Meğer çok acımasız; vicdansızdın, zalımdın,
Kırılıp elde kalan dallar senin eserin…

Bir ömrümü tükettim, hep adını anarak,
Nere baksam mutlaka, sen varsındır sanarak,
Tükendim, gidiyorum, canımdan usanarak,
Sonu kesiğe çıkan yollar senin eserin…

İnsâf et, gel gemiştim, bir kez olsun sevindir,
Bak gör, ölürken dahi bu kalp hâlâ senindir,
İnleyen şu kalbime, son darbeyi sen indir,
Derdime dert ekleyen yıllar senin eserin…

Mecit Aktürk