Senin hiç haberin olmadı

Şimdi anımsıyorumda,
Soğuk puslu bir kış sabahıydı,
Girdin kapıdan ellerini ovuşturarak,
Sen oturup çayını yudumlarken,
Ben ellerini ısıttım içimden,
Çarçabuk bir solukta,
Senin hiç haberin olmadı..

Şimdi anımsıyorumda,
Öyle sıcak ve derindiki bakışların,
Sen yudumlarken çayını,
Ben gözlerine çekildim içimden,
Bir mıknatıs gibi hemde,
Çarçabuk bir solukta,
Senin hiç haberin olmadı..

Şimdi anımsıyorumda,
Ne soğuk puslu sabahlar kışlar geldi geçti,
Çok gözler girip baktı o kapıdan,
Ama ben hep senin gözlerinde,
Ve ellerinde tutuklu kaldım,
Hemde hiç eksilmeden,
Senin hiç haberin olmadı..

Songül BÜYÜKPINAR