Seninle Yaşamak,

Seninle yaşamak adem,ayrılmak ise zor.
Çektiklerimi,kimse bilmez,anlatmak zor.
Otuz yıldır loş ışıkta oldum pervane,
Karardı dünyam sayende,gezerim divane.

Bütün gün mücadele etmekten yoruldum,
Sözüm geçmedi,sömürüldüm,soyuldum,
Evlilik buysa,evlenmemeyi yeğlerdim,
İçim alev,alev yanıyor,bitmedi derdim.

Çirkefe adım çıktı,hakkımı isteyince
Kavgacı sayıldım ben kendimi savununca,
Yalanım yok,görüyor, biliyor halik,
Bu nasıl evlilik,nasıl yuva,nasıl insanlık.

Bütün yıl harcatır,unutur inkar eder,
Bütün ağlatır,sonra gülmemi bekler,
Buna insanlık demeğe,bin şahit ister,
Bu hallere dayanmak için mangal kalp ister

Kusurum nedir Allahım,benden ne ister.
Evlilikler insanları birbirine bağlar,
Sürünmek,rezil olmak ta varmış kaderde,
Huzurlu günümüz olmadı,benden ne ister

Ana kaynağı namertlik,cimrilik,biraz da inat
İnatla bir şey kazanılmaz dursana rahat
Yazık oldu her ikimize geçiyor hayat,
Çok hikayeler dinledim hepsi bayat.

Allaha inanan ben,sana candan bağlandım,
Her sırrıma vakıf oldun, seni samimi sandım.,
Nedir senden çektiklerim,kendine gel,ayıl
Dertlerimle baş başa bıraktın bunca yıl.

Şu kısacık sürede birazcık huzurlu ol,
Bak,şimdi gitme sırası bizde,göründü yol,
Bu yol öyle bir güzel ki dönüşü olmayan
Yanmayı,sıcağı bilmez ateşte yanmayan

21.09 1994

Vehbiye Yersel