Sensizliğim

Duvarlar konuşmaz benimle nedense
Cama vurur solgun yalnızlığım
Çöker başıma sensizliğim
Her gece
Uyanırım sesinle!

Yitik baharları haykırır yağmurlar
Durmadan
Hüzün çizgileri işleyerek yüzüme!
Göçüp gitmiştir gayrı uğurlu kuşlar
Ne gül kalmıştır
Ne bülbül yine!
Kumrular ötüşmez olmuştur
Issız bahçemde…

Nurdan bir top yükselir sonra
Karanlığın içinden
Uyanırım yeniden
Bilirim
Işık yazar yazgısını sevdamın
Her gece biterim ay ışığı gözlerinde!
Sırf bu yüzden
Her sabah yeniden yazarım kendimi
Gökyüzüne!
Ve, düşlerim; dolunay olsun
Mehtap örtsün üstümüzü öylece!
Açayım tomurcuklar gibi
Giz bahçelerinde…

Tutulsun bütün gezegenler
Tutulsun yıldızlar
Ve hatta
Ay tutulsun sevdamıza!
Tutuşsun bedenim
Tütsülensin nazarlık aşkımız
Yer-gök ve aşılmaz dağlar razı gelsin;
İnlesin!
Açayım, tutam tutam
Yeniden
Mor menekşelerle…
Med-cezir gecelerinde
Tutuşan ellerinde, açayım!

Tut ki, yüreğimden bir yıldız kopardım
Tutki gömdüm sensizliğimi
Ay ışığına!

Tut ki yüreğimden
Yeşersin sevdamız
Ay ışığı bahar dallarında!

Tut ki ben yalnızlığımı sevdim
Tut ki, sensizliğimi değil!

Esma Özdemir