Sessizliğim sığamaz oldu kulaklara.

Sessizliğim sığamaz oldu kulaklara.
Oysa rengarenk çığlıklarım
Suskunluklarıma gebe.
Oysa her yanımı sarmakta sessizliğin,
Başımı sağa çevirdiğimde sessizliğin
Karanlıklıklarinda yüzmeye
Mahkum ediliyor sensizliğim.
Sola çevirdiğimde ise
Yutkunur, yutkunurum
Kalbimin sen sen diye
Maziyi cağırışlarından.
Kelimeler kelimeler
Artık sessizce fısıldıyor
Satırlarıma kalem ise
Utanıyor sensizliği tertemiz
Sayfalara dökmekten.
duygularım birer birer
Soyunurken yalnızlığımdan
Ötelerden suskunluğum
Şimşek olup yüreklerde
Çakmakta.
Artık, artık direnişlerim
Sensizlikle değil
Sensizliğin içinde
Sen olan “ben”edir

VEYSEL ÇOMAK