Sessizliğim

Aşkta sessizliğimi suçluyorlar!
Konuşsam ne faydası olur ki,
Karşımdaki duymuyorsa.
Duyursa da,
Algılamıyorsa.
Sessizliği seçtim.
Hayatımın ekseni oldu.
Yaşıyorum,
Nefes alıyorum,
Sessizlikte.
Hisslerim bile suskun.
Belki bu yüzden,
Ağlıyorum boğuluyorum,
Kimse duymuyor beni.
Suskunluğum…
Her sorunun cevabı oldu,
Günlerimi kaplayan oldu.
Öyle aşığım ki sessizliğime,
Artık adresim oldu.
Ne güzelsin ey yürek,
Susuyorsun yaralarına razı.
Ne güzelsin ey sessizliğim,
Yüreğimi üfleyerek,
Söndürmeye çalışıyorsun ateşlerini.
Acılar ortasında,
İnsanlara karşı
Gülmeyi çizdim dudaklarımda
Gücsüzlüğümü inkar edeyim diye.
Gecelerin üzüntüsüne,
inlemelerimi besteledim.
Sessizce yazabildim,
Lakin yazarken acılarıma nokta koyamadım.

Emir Kerküklü