Sessizliğin

Geveze bir kadın gibi rüzgâr,
Cevap yetiştirmeye meraklı ağaçlar,
Yaprak hışırtıları ve kuş sesleri içinde,
Sessiz kalmış dudaklar.

Konuşmayı pek sevmiyor ya da gereksiz buluyor,
Kim inkâr edebilir ki asaletini!
Dudaklarını kilitlese de sessizlikle,
Paragraflar anlatır gibi o buğulu gözleri.

Heyecanım artıyor…
Kulaklarım duymaz oldu kimseyi,
Kalbim durmuş gibi sakince,
Atmak için bekliyor o cümleyi.

Ömre bedel söyleyeceğin sözler,
Artık her şey değişecek bu sessizlik sonunda,
Fazla görme bu sevdayı gönlüme,
Göze aldım ben her şeyi, ölüm olsa yolunda…

(30 Ekim 2007)

Ahmet Volkan Tosun