Sevdanın Virane Büyüsüydük

Gecenin karanlık yüzüydük
Aşkın aksayan bacağı
Yıkıktı, virana uğramıştı şehrimiz
Enkazın altında çırpınıyordu geleceğimiz
Sıkı sıkıya tutuyorduk ellerimizi
Yitiremezdik bu talanda çırpınan ümitlerimizi
Seni seviyorumdan bir sur örmüştük kendimize
Fenerle aydınlatmaktı bizimkisi geceyi
Oysa daha enkazın altındaydı resmimiz

Zamanın üvey dakikalarıydık
Yitirdiğimiz her an artıyordu kan kaybımız
Bu tahribatı daha fazla kaldıramazdı nabzımız
Öfkelenmemiştik, kin beslememiştik talihe
En büyük eksiğimizdi kör olası saflığımız

Rüyanın kabustan kalan bir parçasıydık
Aydınlatamıyordu şehrimizi yıldızlar
Ay bile utanıyordu yüzümüze ışımaya
Çiseliyordu sonbaharın kahpe ayrılığı
Biz sevda yüklü kalemizde mahsurduk
Cesur olduğumuz kadar korkuyorduk yalnızlıktan
Acımasızdı eylülün vefasız neferleri
Ha bire bombardımana uğruyorduk

Hayatın topal çocuğuyduk
Kör olası feleğe tutunmuş sekerek yürüyorduk
Mahzun bir yalnızlığı dürtükleyip
Yaşayamadıklarımızı kovalıyorduk
Ravzamızı şimdiden hazırlamıştık bile
Her gece gizlice dua okuyorduk
Dertlere gebe kalmış gibi sancılıydı bahtımız
Biz kiminle alay ediyorduk

Kurtlar sofrasının bereketiydik
Gecenin yalnızlığa kustuğu iniltisi
Ayrılığın en keskin belirtisiydik
Tabelalar hep aynı istikamete bakıyordu
Kalkmak üzereydi artık son gemi
Son geminin son biletkarlarıydık biz
Son defa seslendik sahtekar gecenin ardından
Elveda, elveda amansız sevdalara