Sevgilim

sevgilim..
serin bir ağustos gecesinde..
senden öncesi ile demlediğim çayımı..
senin huzurunla..
içerken iki kişilik…
halimi düşünebiliyormusun..

demlemeyi beklemeden..
ard arda içilen çaylara..
sigarayı ortak yaparak..
saklanmak geçmişimden..
düşünmek..
yokluğunu..
olmama ihtimalini..
sensiz yaşayabilmenin şekillerini..
çaresizçe..

sonra dalmak..
gecenin karanlığında…
düşünçeler limanında..
dolaşmak..
bedenimi senin yanında bırakarak..

halbu ki o kadar alışkındım ki..
iklimleri karıştıracak kadar…
zamanı unutacak kadar…
kendimi unutacak kadar yanlız kalmaya…

şimdi sürgüne yolladığım yüreğimin..
hayata açılan penceresi..
o mavi gözlerin de..
o mavinin derinliklerin de…
boğulmak..
hiç tepki vermeden..
bağırıp çağırmadan..
teslim olmak..
umuda düğüm atmak..
ne bileyim belki saklanmak..
veya sende gizli kalabilmek..

İsmail Baykal