Sevgiliye…

Sevgiliye…
Hayret etme sevgili; aşk beni senle buldu,
Asık – mutsuz şu yüzüm; senin sevginle güldü.
Tenim tenini özler; gözüm yolunu gözler,
İsmin dilimde dua; aklımdan çıkmaz sözler…
Canım yoluna kurban; ömrüm senindir inan,
Ölüm bile vız gelir; sen hep yanımda olsan.
Dert çekmek bile güzel; senle olmaksa sonu,
Ayrılıklara inat; aşk bir gönül oyunu…
Onca çileme rağmen; elde varsa yalnızlık,
Bu ne perhiz güzelim; aşkta olmaz kurnazlık.
İdamımsa kararın; aşk için buna değer,
O değeri sen bana; verememişsin meğer…
Aşkla kumar olmaz ki; bell’olur seven yürek,
Bilmez misin sevgili; bükülmez çelik bilek.
‘Vicdansız’ ismin ile; sen de arşivlenirsin,
Birşey olmamış gibi; yad ile evlenirsin…
Tüm vefasızlar gibi; unuturum seni de,
Değmezmiş der, boşverir; avuturum beni de.
Zifiri karanlıklar; sabaha ulaşıyor,
Bilmem ki bu necaset; nereden bulaşıyor? …
Her gecenin sabahı; oluyor olmasına,
Kim bilir neler vurur; gecenin yaftasına?
Hayalimin gölgesi; hep seni izleyecek,
Bu yaptığın na-mertlik! Ne vardı gizleyecek? …
Çoook yakındır sevgili; o ahım seni vurur,
Zannetme ki o akan; göz pınarların kurur.
İsyana da gerek yok; böyleymiş demek kader,
Gün gelir kahpe dünya; SAİT de senden gider…

Sait Yalçın