Seviyorum Desem

Seviyorum Desem
Denizi beyaza boyasam tatlı sert
Rastgele serpsem pembeyi gökyüzüne
Birkaç mehtap yerleştirsem geceye
Sallanan bir koltuğa otursam
Cerrah inceliğiyle nakış nakış
Yıldızlar döşesem karanlık şu geceye

Uzun servilere dalgalı saçlar eklesem
Yolları tutup uçlarından birleştirsem geceye
Şafaklar emrime tabi olsa
Üç odalı kulübemin terasında
İleri geri sallansam gözlerim kapalı
Bütünü olsam dağılsam ıssız şu geceye

Buzulları söküp atsam düşüncelerimden
Celladı olsam kahrolmuşluğun ya da hâkim geceye
Bir avuç zaman yakalayıp atsam dağarcığıma
Haykırışlarımı ıslatmasam artık
Sussam
Mahzun ve boynu bükük rüzgârların sırtında
Utangaç tebessümlerimi göndersem geceye

Bir gölge gerçeğe bürünse aniden
Gölgelerin ayak sesleri yankılansa geceye
Uykumun başlangıç yerinde bir el dokunsa şakağıma
Saçımda dolaşsa okşarcasına
“Seviyorum! ” dese
Fırlayıp yerimden kalbim çarparak, haykırsam
“Seviyorum! ” desem geceye
“Seviyorum! ” desem…

Turgut Uzdu