Sevmeliydim Seni! ! !

sevmeliydim seni !
Ağladığın o an,
başını göğsüme yasladığında
ve nasıl davranacağını kestiremediğin o anda
sevmeliydim seni.

Hüngür hüngür ağladığında,
gözlerinden sicim gibi yaşlar akıttığında
ve ben de o yaşları silmeye çalıştığım o anda
sevmeliydim seni…

Kucaklamalı ve doya doya ağlamana izin vermeliydim,
ellerinden tutmuş
ve o güzelim gözlerine bakarken sevmeliydim…

Yapamadım, yapamadım işte.
Ve çok pişmanım…
Hani insan yapmadıklarına daha çok pişman olurmuş yaa…
işte o kadar pişmanım….

sevmeliydim seni !
Bir gonca gülün nazenin yaprakları misali olan dudakların titrerken,
ellerini ellerimden çekemezken
ve hiç bir şekilde, yüreğin gitmeyi dilemezken
sevmeliydim…

Sevgimiz karşılıklı olarak akarken aynı yere,
gözlerimiz kenetlenmişken birbirine
ve varlık âlemi anlamını yitirmiş iken
sevmeliydim seni…

Sımsıkı sarılmalıydım sana,
güzel yanağını nazikçe öpmeliydim…
Sevmeliydim seni…

Yapamadım, yapamadım…

Abdullah Almaz