Şifamsın

Neler geldi geçti ömrümden?
Ne fırtınalar koptu mevsimsiz!
Çiçeklere boğuldum her bahar,
Ben beni yaşayamadım sensiz!
Gençlik gösterdikçe sıcak yüzünü,
Hasretinle yandım kavruldum.
Kalabalıklarda yalnızlığı yaşadım.
İçimi yokladığımda,
Baktım ki;
Bir sen varsın…

Şimdi sen güz şansımsın!
Eşleşirken zaman yalnızlığımla,
Kuru bir yaprak misali düşürüldüğüm bahçede
El vererek ellerime,
Tutup kaldırmaya talip olan,
Canımda cansın…

Hasta düşüp kaldığım yatakta,
İniltilerle bir başına kalmak ta vardı hayatta!
Ve kanatlandın sen geldin!
El salladım çekip gidenlere.
Bilirsen bendeki yerini:
Son nefesime dek
Tek şifamsınnn…

Yılmaz Türkyılmaz